Wanneer ik de beslissing nam weet ik niet meer. Maar na 15 jaar met de Gaia gezeild te hebben, een stalen Sneekermeer, wilde ik meer comfort en een groter (potentieel) zeilgebied… en minder onderhoud:) Omdat ik staal gewend was met een houten mast wilde ik ook iets dergelijks. Sterk als staal. Geen boterkuipje.
Na wat gegoogle kwam ik op een Dehler. Een youtube filmpje waarbij ze die Dehler niet kapotgevaren kregen hielp daar enorm bij. Maar toch. Ik herinnerde me een bezoek aan een werf in Enkhuizen. Ik sprak daar begin jaren negentig ene Dick Rus. Ik kwam daar als milieu-inspecteur, werd rondgeleid, kreeg hun filosofie van sportief zeezeilen mee… vakmanschap. We hadden het nog even over het terugdringen van het vrijkomen van oplosmiddelen.. maar ik dacht..
“als ik toch ooit zo’n zeewaardig jacht kan varen…”
Oude liefde roest niet
Om een lang verhaal kort te maken. Ook een Winner 9.50 kwam op mijn pad, en ik stond in gedachten direct 25 jaar terug. Weer op die werf in Enkhuizen.
Erg leuk, maar de Winner bleek nog ouder.. 1988. Bouwnummer 950005. Ik was zelf allang niet meer in staat om een goede afweging te maken. Dus op de weg terug van de bezichtiging belde ik de verkoper… dat ik hem wilde kopen. Ik zie Yvonne nog naast me zitten.. met gefronste wenkbrauwen.. ook dan is ze heel mooi.
Ok dan, we werken via een makelaar en we kunnen een keuring laten uitvoeren, dus laten we daar maar gebruik van maken.
Keuren!
Via de makelaar kwam ik bij Koos Blonk uit. Klonk als een opgeruimd type. Direct het weekend na de bezichtiging stond ik bij de Wickie. En daar kwam Koos. Koffertje, overall, lampjes, hamertjes, warmtemeter, osmosemeter, priem, camera, krabber..Ik slikte. Het zou toch allemaal non-destructief zijn?
Een Winner
Uiteindelijk duurde de keuring ruim 3 uur en naarmate de tijd verstreek kreeg ik er steeds meer lol in. De Wickie bleek geen zeepbel. Natuurlijk was het geen nieuwe boot.. maar wel een degelijk gebouwde en goed afgewerkt zeiljacht:) Die geroeste watertanks, vastzittende afsluiter en loshangende boordlichten konden daar geen afbreuk aan doen. Wickie begon te glimmen, blonk uit, net als Koos Blonk.