En daar staan we dan. In Monnickendam. Het is zondag 20 december 2015 en spreken van een warme dag. Vandaag vangt de reis aan richting de nieuwe thuishaven voor Wickie, Benedensas aan het Volkerak. Hoewel het warm is wordt er vuil weer voorspeld, wind en regen. Yvonne ziet dat niet zitten maar mijn broer Kees en neefje Frank des te meer. Mannen met baarden dus.
Vertrek
We proosten op het historisch moment en gooien de trossen los, we denken maandag-avond wel weer thuis te zijn….. Ik ken de boot nog niet en we gaan voor de staande mast-route, de zeilen blijven in de zakken, de motor warmt op. Ja ja, een echte in-board diesel , dat is wat anders dan een buitenboordmotor in een bun. Proost en gaan!
..we denken maandagavond wel weer thuis te zijn..
De zondag verloopt voortvarend. Vanaf het Paard van Marken testen we de stuurautomaat. We moeten namelijk mijlen lang een kaarsrechte koers afwerken. Tijd zat om ook het kombuis te testen, lekkere soep!
Amsterdam
In Amsterdam moeten we wachten op het nacht-konvooi en gaan s’avonds heerlijk eten in een wijncafé.. eigenlijk zitten ze vol, maar ze hebben nog wel een plaatsje.. in de keuken! De kok raakt duidelijk enthousiast van zijn gasten en schotelt een heerlijk maal voor.
Om een uur of 2 ‘s nachts vangt het konvooi aan. Nou ja, konvooi? Wickie en nog één ander schip. Dit blijkt wel een binnenvaart schip van 110 meter te zijn. De lading is te hoog voor het Amsterdam Rijnkanaal dus moet hij ook de staande mastroute volgen. Het gevolg is wel dat we er een stuk langer over doen dan normaal. En in de sluis naar het Nieuwe Meer wordt het passen en meten. De sluis heeft een bak van 120 meter, minus het binnenvaartschip van 110 meter. Wickie is slechts 9,50 meter dus wat zeur ik met mijn net nieuwe boot.. Toch een halve meter speling. Als we in de sluis liggen leg ik wat extra lijnen. Ik zie de bui al hangen als ik zo in het schroefwater van het binnenvaartschip zit.
Ik tel af. De sluisdeur gaat al open en het groene licht onder het rode gaat al aan, de bruggen kunnen zo ieder moment opengaan. Ik zet me schrap. Niks.
..een bak van 120 meter, minus het binnenvaartschip van 110 meter. Wickie is slechts 9,50 meter dus wat zeur ik..
Het groene licht gaat weer uit, dubbel rood. He? Heb ik iets gemist? De sluiswachter komt er aan. De spoorbrug staat in storing en gaat niet open. Ze kunnen hem ook niet resetten, dat moet iemand van Prorail komen doen… die komt morgen pas. Volgende opening dus op zijn vroegst morgennacht… Arghh!
Uiteindelijk is de sluiswachter ons zeer behulpzaam. De volgende ochtend rijd ze ons naar een benzinestation om diesel te tanken, ze blijkt ook een zeiler te zijn. Ze helpt ons met een alternatief plan. Want verderop is sowieso nog een brug in storing en het benodigde onderdeel komt waarschijnlijk pas na kerst. We kunnen beter via Haarlem gaan. Iets wat voor het binnenvaartschip geen optie is, hij bereid zich voor op een weekje Amsterdam, hij belt zijn opdrachtgever…
Nog steeds Amsterdam
We maken er een dagje Amsterdam van. Dit om de komende nacht weer via de kant vanwaar we gekomen zijn, Amsterdam te verlaten. Richting Haarlem. Kees zijn Almanak vaardigheden komen nu goed van pas!
Overigens heb ik met Kees zijn almanak vaardigheden ook wel eens met zijn boot de Pinguin een weekend in een sluis bij Oosterhout gelegen, wachtend op maandag-ochtend.
Veel brugeen worden in de winter alleen op aanvraag bediend, 24 uur van te voren een aanvraag indienen dus.. we moeten opeens snel schakelen. Overigens heb ik met Kees zijn almanak vaardigheden ook wel eens met zijn boot de Pinguin een weekend in een sluis bij Oosterhout gelegen, wachtend op maandag-ochtend. Oosterhout bleek een zeer gezellige stad. Dat dan weer wel, net zoals nu de extra tijd in Amsterdam ook niet onaangenaam is. Wel even het thuisfront bellen dat we vanavond niet mee-eten…
Spoorbrug
Nadat we Amsterdam daadwerkelijk verlaten hebben, is het opstomen richting Haarlem. We hebben een paar bruggen te halen. Bij de eerste kritieke brug zijn we veel te vroeg. De tweede kritieke brug… te laat. En dan ook nog eens een Prorail-brug, alweer het spoor wat ons dwarsboomt. We zaten weer lekker achter een sleep van een sloop-schip, weer zo traag als wat, en uiteraard denderen treinen voort en kan de brug niet meer open.
Gelukkig kunnen we de uitzendkracht die de brug zou openen overtuigen nog een gaatje in de spoorregeling te zoeken. Haar eerste reactie was dat we voor de dag er na een nieuw verzoek in konden dienen bij Prorail, zij ging daar niet over en was alleen ingehuurd om om 10:50 uur de brug 8.30minuten open te zetten. Geheel volgens protocol en wars van de weerbarstige praktijk van het leven tussen de natuur-elementen.
Uiteraard heeft de vertraging consequenties voor ons vervolg. We gaan op pad naar de volgende horde… alweer een spoorbrug! Nu die bij Gouda. Maar die is die middag nog te halen.
Eerst nog de hefbruggen bij Alphen aan De Rijn, Boskoop, Waddinxveen. En met gelukkig weer de scherpe almanak-lezer Kees. De bruggen gaan standaard maar tot 12 meter open. Iets waar ik met de Gaia nooit op had hoeven letten.. maar met de Wickie van bijna 15 meter hoog is dat wel een dingetje. Ik moet zeggen dat de brugwachters ook wakker waren, die informeerde netjes naar de masthoogte en draaide de brug dus naar ruim 20 meter. Daar stelt me gerust.
Wind
Uiteindelijk zijn we na de spoorbrug in Gouda ‘s nachts over de Hollandsche IJssel doorgestoomd naar Krimpen aan de IJssel.Daar kruipen we in onze kooi om een aantal uren te slapen voordat de brug in alle vroegte bediend wordt. De wind neemt ondertussen flink toe met vlagen van zeker 5Bft. Ik kruip er in de diepe nacht nog even uit om een extra spring aan de remming te leggen. Dat maakt het een stuk comfortabeler.
De volgende ochtend is het behoorlijk koud. Dan biedt zo’n kachel toch wel een uitkomst! De ochtend leek nog nacht maar er zitten toch echt alweer een paar uitzendkrachten op hun post om de brug open te zetten. Het licht gaat op groen en ik vaar de sluisbak in en stop. Kees miste zijn lijn en we dobberde wat onhandig rond. Gelukkig is er verder niemand. Ik zie recht voor me een grote sluisdeur opdoemen en wil dus echt even aanleggen. Raar die sluisdeur staat hier toch altijd open? Oeps, hij staat open. Het is gewoon pikke donker, we moeten een hartstikke zwart gat in.
Wickie komt thuis
Tussen Wickie en haar nieuwe thuishaven zit nog maar één obstakel. De, jawel, spoorbrug bij Dordrecht. Uiteindelijk verliep dat allemaal redelijk vlot en konden we op woensdag 23 december 2015 aanleggen in Benedensas. Al van ver zie ik Yvonne ons opwachten op de vertrouwde steiger. Heerlijk, twee dagen later dan gepland maar hartstikke blij en voldaan. Wickie is in haar nieuwe haven en ligt naast de Gaia. Mijn eigen rederij..
